Het weinige goede aan het CDA is wellicht Pieter Omtzigt. Maar zelfs hij tekent consequent, als puntje bij paaltje komt, bij het kruisje. Gewoon omdat het kan.
Het CDA komt voort uit een fusie van drie bloedgroepen, de KVP (katholiek, van nature sjoemelaars), de ARP (gereformeerd, mannenbroeders, je moet God een handje helpen) en het met grote tegenzin toegetreden CHU (hervormd, onbuigzaam, rechtlijnig). Die eigenschappen bij elkaar doen elkaar te niet. Het leiderschap bij dit CDA toont dan ook een droeve stoet van elkaar de banencaroussel uitvechtende mannen. Zo kennen we:
Dries van Agt, als compromis geaccepteerd door de drie bloedgroepen. Dries ontpopte zich als wereldvreemd, vrouwenhater (abortus), bewonderaar van terreur, want Palestijnen vriend, en dus een ultieme antisemiet.
Daarna kwam kort Willem Aantjes die dacht dat zijn broer ipv hijzelf bij de Hitlerjugend had gezeten.
Opgevolgd door Ruud Lubbers, de Hengst van Kralingen, die overal, maar vooral in vrouwen, wel een gat zag. Zijn promiscuïteit dwong hem bij de VN om Cynthia Brzak te billenknijpen. Als MP bedelde hij voor de familie Kloos Hollandia bij Kuwait om betaling.
Diens opvolger Bert de Vries was onbeduidend. Diens opvolger was Elco Brinkman, echter de Hengst wenste niet op zijn kroonprins te stemmen. Elco hield van belangenverstrengeling en hutselde beton, hoogbouw en ministerschap door elkaar. De geur van corruptie was zelfs Ruud te machtig. Hij werd opgevolgd door de zwakke Enneus Heerma die in terminale staat bruut opzij werd geschoven door zijn adjudant De Hoop Scheffer, referendumhater en pleitbezorger voor het tot op het bot corrupte Oekraïne. Bij diens vertrek naar de NAVO wisselden JP Balkende en Maxime Verhagen elkaar met regelmaat af, in een periode die Pim Fortuin betitelde als de Puinhopen van Paars. Nog even mocht Pieter van Geel als zoveelste anti-democraat en loterijbaas de kar trekken, rap opgevolgd door Sybrand van Haersma Buma. Al snel moest het CDA hem niet want ook hij geloofde niet dat er sprake is van een Catastrofale Globale Antropogene Opwarming (CGAW). Nog wel stemde hij in met het democratisch afschaffen van het democratisch Raadgevend referendum. Uitgeblust liet hij overnight de boel de boel en vertrok naar Leeuwarden. Thans is er de interim Pieter Heerma, en is de partij al weer twee jaar op zoek naar een echt geschikte kandidaat.
Inmiddels heeft het CDA besloten dat deze opvolger Wopke Hoekstra is en zette een digitale lijsttrekkersverkiezing in de steigers. Helaas, pindakaas, Wopke wist zich niet geschikt en trok zich terug. Toen mocht het iedereen worden als het maar Hugo de Jonge was en werd er echt gestemd. Mona Keizer bleek te licht. De 50-50 uitslag tussen crack Pieter Omtzigt en Hugo bleek een kopie van het gesjoemel dat Donald Trump wordt verweten. Uiteraard bleek toch uit intern onderzoek dat alles klopte en Hugo de verkozene was.
Echter Hugo was zo druk was geweest met zijn verkiezing dat hij de Coronacrisis volledig had laten versloffen, met als gevolg duizenden onnodige doden, volle IC’s, geen vaccins, geen organisatie en dus moest het land op slot.
Nu had Hugo al eerder laten zien volstrekt incapabel te zijn.
In de week voor Staats Mark Harbers in oktober 2018 in Marrakesh het VN mondiaal vrij reizen pact ging afsluiten, verving Hugo op de wekelijkse persconferentie Mark Rutte. Die was elders bezig Nederland te verkwanselen. Hugo had het te druk gehad met de zomertijd en bleek nog nooit van het Migratiepact van Marrakesh te hebben gehoord. Het journaille moest hem bijpraten. In paniek besloot het het Kabinet mordicus tegen een debat te zijn maar dat kwam er toch.
En daar werd, begeleid door kleutergekeuvel van Khadija Arib, als volstrekte logica verteld dat het ging om “zielige mensen die zijn gaan bewegen. We weten niet wie ze zijn maar vangen ze op, we verzorgen en registreren ze. Dus mogen ze zelf hun personalia opgeven, we kunnen het niet controleren, maar geloven dat ze de waarheid spreken. In ruil daarvoor geven we ze verblijfsdocumenten en uiteindelijk een paspoort. Hiermee hebben ze weer een identiteit waarmee ze terug kunnen keren naar hun eigen land”. Want zo hebben we dit met elkaar afgesproken. Vervolgens reisde Halbers af naar Marrakesh en tekende namens het Kabinet bij het VN-EU kruisje.
Toen Bruno Bruins tijdens een coronadebat chronisch onwel werd, nam Hugo diens plaats in als minister van Volksgezondheid. Wel had hij het te druk met zijn CDA leiderschapscampagne en dus liet hij de corona epidemie versloffen. Zoals we nog steeds dagelijks ondervinden. Toen nam Wopke zijn vaderlandse verantwoordelijkheid en werd alsnog de ongekozen lijsttrekker, zoals het bestuur al lang had besloten. Hugo exit, verkiezingssoap exit. Het was Vondel die zoiets eerder beschreef in zijn gedicht over de geloofsstrijd tussen Gomarus (Calvijn) en Arminius (Remonstrant).
Een speciale eend in de CDA bijt is mr.dr. Ferdinand Grapperhaus, minister van Justitie en Veiligheid en bewonderaar van politie, rechters, het OM, advocaten en notarissen. Ging zich met de coronachaos bemoeien door verbodsregels te stellen, en schuwde niet het etiket ASO te plakken op mensen die de regels te ver vonden gaan. Om vervolgens snikkend in de Kamer te vertellen dat hij niet overzag wat hij had gedaan en door de liefde zijn eigen regels met voeten had getreden. Teneinde niet achtervolgd te worden door zijn eigen CJIB betaalde hij gehaast een door hem zelf vastgestelde boetedoening, in feite aan zichzelf. Een koopje voor iemand met een pand van €2,5 miljoen in Amsterdam. Eind goed al goed, want de coalitie zag dat het goed was en Vrouwe Justitia kon haar feestje vieren.
En nu staat Ferd op de kieslijst van het CDA als lijstduwer. Met een dikke middelvinger naar de kiezer, samen met Karin Ollongren (’66) en Annabel Nanninga (zetelroofster FvD). Je kunt ze kiezen als vertegenwoordiger, maar dat doen ze niet. Kiezersbedrog pur sang.
En dan blijkt Ferd ook nog wanbetaler, iets waarvoor hij ASO’s laat vervolgen. Getriggerd door ons unieke ontwerp bestelde hij ons XXXL shirt, met als tegenprestatie een open gesprek bij een kopje koffie. Maar eenmaal in bezit van het shirt gaf Ferd naar aloude traditie niet meer thuis. Drie herinneringen, gevolgd door evenzovele aanmaningen, maar Ferd reageert niet. 
